Paarse bloemetjes

De eerste plek waar we aan land gaan is Ny-London, een verlaten mijnbouwnederzetting waar vroeger marmer werd gewonnen. De rendieren lopen rustig te grazen tussen de roestige overblijfselen en beetje vervallen, houten hutjes. Terwijl ik de paarse, kleine bloemetjes nog aan het fotograferen ben, moeten we alweer vertrekken. Het anker wordt gelicht voor de volgende bestemming, Lilliehöökbreen. Een imposante, blauwe ijsmassa.

Terwijl de kapitein het schip vakkundig tussen de ijsschotsen en langs gletsjers laveert, staan wij te genieten op het buitendek met de camera’s in de aanslag. Een baardrob bekijkt dit alles ongestoord en stoïcijns vanaf zijn drijvende ijsschots.

Kliffen en zee-ijs

Ik word wakker door een krakend en schurend geluid. Wanneer ik door de patrijspoort naar buiten gluur, zie ik dat we aangekomen zijn bij het pakijs, ook wel zee-ijs genaamd. Het is nog vroeg maar het is heerlijk die frisse zeelucht voor het ontbijt. Duizenden vogels scheren door de lucht en zitten op de hoge, grijze kliffen van Alkefjellet. En nog eens zovelen dobberen op zee.

Terwijl ik wacht op mijn beurt om van boord te gaan, zwemt er een walvis langs het schip. Samen met nog een fanatieke fotograaf probeer ik het dier voor de kliffen en de gletsjer zo mooi mogelijk vast te leggen. We lopen van voor naar achter over het dek om de best mogelijke compositie te vinden. De walvis blijft natuurlijk ook niet op één plek voor ons poseren.

Jackpot!

Hoe krijg je iedereen uit de kajuit, het restaurant of de lounge op het buitendek? Door de volgende melding op de intercom: “Op drie uur voor het schip zien we ijsberen.” Heel rustig laat de kapitein het schip richting de ijsberen drijven. De balkons aan zowel bakboord als stuurboord worden uitgeklapt om zo nog meer ruimte te maken zodat iedereen kan genieten van het schouwspel van moeder beer met haar twee oudere jongen aan land.

Na een poosje besluit het expeditie team dat we zelfs per toerbeurt in de zodiacs op gepaste afstand kunnen voorbijvaren. Dit is waarop ik had gehoopt voorafgaand aan deze reis, een ijsbeer en een poolvos zien in hun natuurlijke habitat!

Tweede kans op poolvos

Het expeditie team heeft een verrassing voor ons, een extra landing. Voordat we voet aan wal zetten worden we begroet door Wally de walrus. Hij zwemt langs de zodiac om te inspecteren of we geen bedreiging voor zijn luierende en luidruchtige familie zijn, die verderop op het strand en in de branding ligt.

Een duik in zee

‘Stayin alive’, schalt er luidkeels uit de grote muziekbox in de Mudroom onderin het schip. “Oke, motiverend die muziek”, denk ik. Samen met mijn medereizigers proberen we al swingend op het ritme van de muziek onze zenuwen de baas te blijven. Ik sta in mijn bikini en waag letterlijk en figuurlijk een sprong in het diepe. En met het diepe bedoel ik het zeewater van de Arctic met een temperatuur van 4°C. De badjas gaat uit, veiligheidsriem met touw gaat om, mijn hartslag gaat omhoog maar ik ben er klaar voor! Ik krijg nog één tip mee van de crew: “Kijk naar de fotograaf wanneer je springt.” Plons, volledig kopje onder, een echte Polar Plunge. Een supergave ervaring om nooit te vergeten.

De allerlaatste landing is in Skansbukta, de laatste uren aan boord van het schip breng ik met mijn camera door op het buitendek, op zoek naar wildlife. De volgende ochtend na het ontbijt vliegen we terug naar de bewoonde wereld, waarmee er een einde komt aan dit onvergetelijke avontuur!

Tekst en foto’s: Willemke de Bruin